افشار ذوقی شلمانی، رحمان پاتیمار، حجت اله جعقریان، شهرام عبدالملکی، بابک تیزکار،
دوره ۹، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۶ )
این تحقیق جهت بررسی پراکنش و فراوانی نسبی میگوی غیربومی آب شیرین Macrobrachium nipponense و ارتباط آن با برخی عوامل محیطی در تالاب انزلی و به صورت ماهانه از فروردین ۱۳۹۳ الی مهر ۱۳۹۴ انجام شد. درمجموع ۱۳۹۵۸ میگو شامل ۷۱۷۰ نر، ۶۱۱۵ ماده و ۶۷۳ میگوی نابالغ مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه‌برداری در ۱۲ ایستگاه از چهار ناحیه غرب، شرق، مرکزی و بخش سیاه کشیم تالاب و دو رودخانه سیاه درویشان و هندخاله از حوضه‌های آبریز آن تالاب با استفاده از تله‌های مخروطی صید میگو با چشمه‌های ۲ میلی‌متری انجام شد. نسبت جنسی نر به ماده ۱: ۱۷/۱ برآورد گردید. فراوانی نرها در ماه‌های فروردین، اردیبهشت، خرداد، شهریور، مهر، آبان، آذر و بهمن و فراوانی ماده‌ها در ماه‌های تیر و مرداد غالبیت داشت. فراوانی نر و ماده‌ها در نواحی مختلف تالاب متفاوت بود، به‌طوری‌که در تالاب غرب و رودخانه‌های سیاه‌درویشان و هندخاله نرها و در تالاب شرق ماده‌ها غالب بودند فراوانی و زی‌توده زنده نسبی میگو در ماه‌های مختلف، متفاوت و اختلاف معنی‌دار بود (۰۵/۰p<)، به‌طوری‌که بیش‌ترین و کم‌ترین فراوانی نسبی تعداد به ترتیب در مرداد (۷۱±۲۰۲ عدد در هر تله) و اسفند (۶±۱۱ عدد در هر تله) و میزان زی‌توده نسبی در مرداد (۱۱۵±۳۷۷ گرم در هر تله) و دی (۳/۱±۵ گرم در هر تله) به‌دست آمد. در نواحی مختلف ازنظر شاخص‌های مذکور اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (۰۵/۰p>)، لیکن بیش‌ترین آن‌ها در ناحیه شرقی تالاب و کم‌ترین آن در ناحیه غربی و مرکزی تالاب بود. بین فراوانی نسبی میگو و عوامل فیزیکوشیمیایی آب از قبیل دما، شوری، سختی و هدایت الکتریکی آب، همبستگی معنی‌دار مثبت و با اکسیژن محلول، شفافیت و عمق آب همبستگی معنی‌دار منفی به‌دست آمد (۰۵/۰p<). همچنین بین فراوانی میگو و جنس خاک بستر تالاب همبستگی تقریباً مناسبی مشاهده شد (۴/۰r=).
