برنامهریزی کاربریها با دید اکولوژیک تنها راهحل منطقی مبارزه با بحرانهای زیستمحیطی و ایجاد بستری لازم برای نیل به توسعه پایدار است. در این پژوهش ارزیابی تناسب اراضی برای کاربری کشاورزی و مرتعداری در حوضه آبخیز آبگاهشوشتر بر اساس مدل فائو و با استفاده از سامانهی اطلاعات جغرافیایی در سال (1395) انجام گردید. ارزیابی زمین بر اساس دستورالعمل (FAO) یک قدم مهم در برنامهریزی کاربری اراضی میباشد که در این پژوهش ابتدا اطلاعات منابع پایدار اکولوژیکی موجود در منطقه با مطالعه تحقیقات پیشین و کار میدانی جمعآوری شد. براساس مدل فائو اجزای واحدهای اراضی شناسایی و اقدام به تعیین ویژگیهای غالب اراضی شد. لایههای معیار مورد استفاده در این پژوهش شامل خاک، شیب، ژئومورفولوژی، فرسایش و کاربری اراضی میباشند که در محیط نرمافزاریArcGis 10.3 رقومی و مورد تحلیل و پردازش قرار گرفتند. بر اساس نتایج مورد بررسی منطقه مورد مطالعه برای کاربرهای زراعت آبی، دیمکاری و مرتعداری توان مناسبی ندارد، بهطوری که 78/79 درصد از اراضی منطقه برای زراعت آبی و 54/75 درصد برای زراعت دیم در کلاس N2 قرار دارد. کلاس تناسب مرتعداری N1 تشخیص داده شد، که ممکن است در شرایط آتی و با پیشرفت تکنولوژی امکان بهرهبرداری اقتصادی در اراضی مرتع وجود داشته باشد.
Seyed Nameh S E, Dashti S, AttarRoshan S. Land Evaluation of Shoushtar’s Abgah Watershed in Khuzestan province Using FAO Model. Wetland Ecobiology 2022; 14 (2) :17-32 URL: http://jweb.ahvaz.iau.ir/article-1-1027-fa.html
سید نعمه سیده ابتسام، دشتی سولماز، عطار روشن سینا. ارزیابی اراضی حوضه آبخیز آبگاه شوشتر در استان خوزستان با استفاده از مدل فائو. اکوبیولوژی تالاب. 1401; 14 (2) :17-32
