دریاچهها در دنیا نقش اکولوژیکی بسیار مهمی در تعادل اکوسیستم دارند. استفاده از تصاویر ماهوارهای چند زمانه روشی دقیق، کارآمد و مفید از نظر اقتصادی برای بررسی شرایط اکولوژیکی تالابها و دریاچهها میباشد. افزایش بیش از حد گیاهان آبزی باعث تغییرات نامطلوب مانند یوتروفی شدن دریاچه و افزایش کدورت آب، باتلاقی شدن و در نهایت خشک شدن دریاچه میشود. باتوجه به اهمیت دریاچهی زریوار به عنوان بزرگترین دریاچه آب شیرین غرب کشور، تغییرات زمانی و مکانی پوششهای گیاهی و سطح آب آن با استفاده از تصاویر ماهوارهای سنجندههای TM (Thematic Mapper) و OLI (Operational Land Imager) لندست به ترتیب از سال 1984 تا 2012 و 2013 تا 2016 مورد مطالعه قرار گرفت. تغییرات پوششهای گیاهی با استفاده از شاخص NDVI (Normalized Difference Vegetation Index) و تغییرات سطح آب با استفاده از شاخص NDWI (Normalized Difference Water Index) بررسی شد. سطح آب دریاچه در طول مدت زمان مطالعه 816/8 کیلومتر مربع کاهش یافته و میزان پوششهای گیاهی متراکم و ضعیف به ترتیب از 401/2و 961/0 کیلومترمربع در سال 1984 به 576/13 و 122/3 کیلومتر مربع در سال 2016 رسیده است. تغییرات این پوشش گیاهی با بازدید های میدانی از دریاچه مورد تایید قرار گرفت. با توجه به بارندگی سالانه، تبخیر و میانگین دمای سالانه ایستگاه سینوپتیک مریوان (یک کیلومتری دریاچه)، کاهش سطح آب دریاچه و افزایش سطح پوششهای گیاهی متراکم و ضعیف به دلیل دخالتهای انسانی از طریق ورود پسابهای کشاورزی، شهری و صنعتی به داخل دریاچه زریوار میباشد که این عمل با بازدید میدانی و مشاهده ورود پساب های مناطق مسکونی به داخل دریاچه قابل تامل بود. از طرف دیگر با بررسی میزان بارندگی در سطح استان مشخص شد که عامل بارندگی نقش کمتری در کاهش سطح آب دریاچه دارد. دریاچهها در دنیا نقش اکولوژیکی بسیار مهمی در تعادل اکوسیستم دارند. استفاده از تصاویر ماهوارهای چند زمانه روشی دقیق، کارآمد و مفید از نظر اقتصادی برای بررسی شرایط اکولوژیکی تالابها و دریاچهها میباشد. افزایش بیش از حد گیاهان آبزی باعث تغییرات نامطلوب مانند یوتروفی شدن دریاچه و افزایش کدورت آب، باتلاقی شدن و در نهایت خشک شدن دریاچه میشود. باتوجه به اهمیت دریاچهی زریوار به عنوان بزرگترین دریاچه آب شیرین غرب کشور، تغییرات زمانی و مکانی پوششهای گیاهی و سطح آب آن با استفاده از تصاویر ماهوارهای سنجندههای TM (Thematic Mapper) و OLI (Operational Land Imager) لندست به ترتیب از سال 1984 تا 2012 و 2013 تا 2016 مورد مطالعه قرار گرفت. تغییرات پوششهای گیاهی با استفاده از شاخص NDVI (Normalized Difference Vegetation Index) و تغییرات سطح آب با استفاده از شاخص NDWI (Normalized Difference Water Index) بررسی شد. سطح آب دریاچه در طول مدت زمان مطالعه 816/8 کیلومتر مربع کاهش یافته و میزان پوششهای گیاهی متراکم و ضعیف به ترتیب از 401/2و 961/0 کیلومترمربع در سال 1984 به 576/13 و 122/3 کیلومتر مربع در سال 2016 رسیده است. تغییرات این پوشش گیاهی با بازدید های میدانی از دریاچه مورد تایید قرار گرفت. با توجه به بارندگی سالانه، تبخیر و میانگین دمای سالانه ایستگاه سینوپتیک مریوان (یک کیلومتری دریاچه)، کاهش سطح آب دریاچه و افزایش سطح پوششهای گیاهی متراکم و ضعیف به دلیل دخالتهای انسانی از طریق ورود پسابهای کشاورزی، شهری و صنعتی به داخل دریاچه زریوار میباشد که این عمل با بازدید میدانی و مشاهده ورود پساب های مناطق مسکونی به داخل دریاچه قابل تامل بود. از طرف دیگر با بررسی میزان بارندگی در سطح استان مشخص شد که عامل بارندگی نقش کمتری در کاهش سطح آب دریاچه دارد.
Feyzi B, Ahmadifard N, Erfanian M. Study of changes in vegetation and water level in Zarivar Lake using Landsat satellite in the period 1984 to 2016. Wetland Ecobiology 2021; 13 (3) :19-34 URL: http://jweb.ahvaz.iau.ir/article-1-970-fa.html
فیضی بهمن، احمدی فرد نصراله، عرفانیان مهدی. بررسی تغییرات پوشش گیاهی و سطح آب دریاچه زریوار با استفاده از ماهواره لندست. اکوبیولوژی تالاب. ۱۴۰۰; ۱۳ (۳) :۱۹-۳۴